Іван Мележ
18 кастрычніка1942Іван Мележwrote in his diary:
Жыву ў гасцініцы. Гасцініца — як параўнаць з іншымі — вялікі будынак у самым цэнтры, на два паверхі. Мой пакой — на другім паверсе з відам на плошчу. Пакой — вялікі, шэсць ложкаў. Народ усё, як належыць, часовы. Прыязджаюць, ад'язджаюць. Амаль кожны дзень мяняецца насельніцтва i ў нашым пакоі. Больш за ўсё, здаецца, прыязджаюць, каб наведаць цэнтральнае бюро даведак па эвакуіраваных. Шукаюць сваякоў, знаёмых. Шукаюць сваё месца на зямлі, дзе вайна ўсё разбурыла, ператасавала.Знаходзяць нямногія. Нямногія ад'язджаюць шчаслівыя. Гэта i ў мяне выклікае трывожнае прадчуванне... Зрэшты, не ўсе ад'язджаюць. Ёсць i ў маім пакоі такія, што заселі ў гэтым горадзе, нікуды не збіраючыся. Я быццам бы чытаю на ix тварах: куды нам ехаць?Дзе нас чакаюць?У пакоі няўтульна i холадна. За акном дождж, маркотнае неба.Але я цешу сябе надзеяй. Можа быць, мне ўсё ж пашанцуе.More
Быць шафёрам любата, яшчэ лепш – пілотам. А літаратарам?
Быць шафёрам любата, яшчэ лепш – пілотам. А літаратарам?
Як стаць пісьменніцай ці пісьменнікам? Нават калі атрымаецца адвучыцца ў літаратурным інстытуце або скончыць курс па creative writing, куды пасля  дасылаць сваё рэзюмэ? Дзе літаратарам узяць добры, стабільны прыбытак, соцпакет і пуцёўку ў санаторый? Розныя гістарычныя ўмовы давалі розныя адказы на гэтае пытанне, і літаратурнае рамяство то падпарадкоўвалася законам рынку, то цалкам трапляла пад кантроль дзяржавы, а то і спрабавала ўседзець на абодвух крэслах, ці, хутчэй, недзе ў загадкавай прасторы паміж імі. Класічныя «нармальныя» заняткі для пісьменніка, якія і ў працоўную кніжку запісаць не сорамна, – рэдактарская праца, пераклады, настаўніцтва. Але нярэдка здаралася (і ўсё яшчэ здараецца) так, што жыццё робіць нечаканы паварот і апроч пяра або клавіятуры пісьменніцкім рукам даводзіцца брацца за іншыя прылады працы. Мы сабралі для вас некалькі літаратурных біяграфій, якія паказваюць, што ў рэшце рэшт магчыма ўсё.
Lizaveta Wunderwald
Read the article
Main locations: Minsk
Смакі габрэйскага Менска
Смакі габрэйскага Менска
У кнізе «Самы цымус. Смакі і водары беларуска-габрэйскай кухні», якая выйшла ў выдевецтве Gutenberg Publisher, Алесь Белы расказвае пра стравы, што аб'ядноўваюць два народы і падае шматлікія рэцэпты, з любоўю праілюстраваныя Юрыем Таўбкіным. Тут і крупнік, і фаршмак, і гефілтэ фіш, і бабка, і дранікі-латкес. Гэта кніга — чарговы доказ таго, што паэзія і кулінарыя непарыўна звязаныя, бо гаворка тут ідзе не толькі і не столькі пра ежу, колькі пра гістарычныя і сямейныя анекдоты, байкі, вершы, песні і ўсё тое, што яднае людзей і разам з кухняй складае нашу культуру. Разам з выдавецтвам Gutenberg Publisher публікуем урыўкі, прысвечаныя Мінску, дзе вы можаце даведацца пра селядцоў, якія былі ўвекавечаны Вінцэнтам Дуніным-Марцінкевічам, а таксама пра салодкае печыва ды горкую гісторыю мінскага паэта Майсея Тэйфа.
Read the article