Іван Мележ
2 верасня1942Іван Мележwrote in his diary:
У ранішняй зводцы — усё тое ж: лютыя баі ў Сталінградзе. Нашы адбіваюць атакі праціўніка. На іншых франтах — без змен.Удзень я стаяў у калідоры, падышла В. Р., спытала: чаму я сумую, нікуды не хаджу? Сказаў, што — хаджу, гуляю. Яна сказала, што яна гаворыць не пра тое: не пра тое, што я не хаджу гуляць на двор, а не хаджу ў горад. Яна раптам мне прапанавала: хочаш, я табе прынясу касцюм? Я збянтэжыўся, адмовіўся, але яна заявіла тонам цвёрдым, як старэйшая: нічога, я прынясу заўтра.Я сёння многа думаю аб ёй. Яна старэйшая за мяне, ёй ужо больш за дваццаць пяць, i яна, кажуць, была замужам. Але муж яе загінуў ці, мажа быць, прапаў без вестак. I хоць яна сама вайну не бачыла, сапраўдную вайну, i ў гэтых адносінах уступае мне, але ў жыцці яна, мне здаецца, разумее многа. Яна быццам увесь час нешта тоіць.Да яе не адзін ужо спрабаваў падкаціцца. Але без поспеху. Хоць з выгляду яна быццам i не строгая.Не ведаю, што азначае гэта яе размова. Але мяне яна ўсхвалявала, i я думаю аб ёй.More
Быць шафёрам любата, яшчэ лепш – пілотам. А літаратарам?
Быць шафёрам любата, яшчэ лепш – пілотам. А літаратарам?
Як стаць пісьменніцай ці пісьменнікам? Нават калі атрымаецца адвучыцца ў літаратурным інстытуце або скончыць курс па creative writing, куды пасля  дасылаць сваё рэзюмэ? Дзе літаратарам узяць добры, стабільны прыбытак, соцпакет і пуцёўку ў санаторый? Розныя гістарычныя ўмовы давалі розныя адказы на гэтае пытанне, і літаратурнае рамяство то падпарадкоўвалася законам рынку, то цалкам трапляла пад кантроль дзяржавы, а то і спрабавала ўседзець на абодвух крэслах, ці, хутчэй, недзе ў загадкавай прасторы паміж імі. Класічныя «нармальныя» заняткі для пісьменніка, якія і ў працоўную кніжку запісаць не сорамна, – рэдактарская праца, пераклады, настаўніцтва. Але нярэдка здаралася (і ўсё яшчэ здараецца) так, што жыццё робіць нечаканы паварот і апроч пяра або клавіятуры пісьменніцкім рукам даводзіцца брацца за іншыя прылады працы. Мы сабралі для вас некалькі літаратурных біяграфій, якія паказваюць, што ў рэшце рэшт магчыма ўсё.
Lizaveta Wunderwald
Read the article
Main locations: Minsk
Смакі габрэйскага Менска
Смакі габрэйскага Менска
У кнізе «Самы цымус. Смакі і водары беларуска-габрэйскай кухні», якая выйшла ў выдевецтве Gutenberg Publisher, Алесь Белы расказвае пра стравы, што аб'ядноўваюць два народы і падае шматлікія рэцэпты, з любоўю праілюстраваныя Юрыем Таўбкіным. Тут і крупнік, і фаршмак, і гефілтэ фіш, і бабка, і дранікі-латкес. Гэта кніга — чарговы доказ таго, што паэзія і кулінарыя непарыўна звязаныя, бо гаворка тут ідзе не толькі і не столькі пра ежу, колькі пра гістарычныя і сямейныя анекдоты, байкі, вершы, песні і ўсё тое, што яднае людзей і разам з кухняй складае нашу культуру. Разам з выдавецтвам Gutenberg Publisher публікуем урыўкі, прысвечаныя Мінску, дзе вы можаце даведацца пра селядцоў, якія былі ўвекавечаны Вінцэнтам Дуніным-Марцінкевічам, а таксама пра салодкае печыва ды горкую гісторыю мінскага паэта Майсея Тэйфа.
Read the article