Мы абжываемся патрохі, знаёмімся з урачамі i з сёстрамі i між сабой.

Сястра ў нас Эліко, грузінка, маўклівая, сухаватая, трохі дзіўная.

Гаворыць па-руску дрэнна. Фінкель, Сенькін i Брыцін у яе атрымліваюцца так: Фінькін, Сінькін i Брынькін. Жучкоў у яе — Шучкоў.

Хлопцы пасмейваюцца адзін з аднаго.

Быў, рабіў абход доктар Бачылава, наш галоўны лекар, стары, сівы, хударлявы. Таксама малагаваркі.

Наш непасрэдны лекар — Лена Саркісава. Вельмі сур'ёзная i важная маладая жанчына. I вельмі ўважлівая.

Баі ідуць ужо ў раёне Батайска. Значыць, немцы з ходу пераправіліся цераз Дон. Пераправіліся яны, паведамляецца. i ў Цымлянскай. Але там нашы трымаліся колькі часу.

Растоў занялі немцы, а я ўсё ніяк не магу нрызвычаіцца да гэтай думкі. Усё ўспамінаю яго, якім бачыў да ранення, як было ў шпіталі.

Такі горад страцілі! I што з людзьмі яго? Дзе Антонаў, Ася? Усе астатнія?

У раёне Батайска баі вельмі моцныя.