28 верасня 1941, Іван Мележ | Wir.by

28 верасня 1941

Іван Мележ

Іван Мележ

Чакалі лейтэнантаў Драбашка i Ткаленка з разведкі. Час вярнуцца, а ix — няма. Паехалі на машыне — i ні слыху ні дыху. Нарэшце вярнуліся шафёр i яго памочнік. Яны расказалі наступнае. Пасля таго як яны выехалі, на ўскраіне Іларыёнаўкі ix аклікнуў нямецкі патруль.

Ён, мабыць, палічыў ix за сваіх. Побач стаяў матацыкл, i спалі немцы.

Вартавы, спакойна падыходзячы, нешта па-нямецку спытаў. Сержант, што ехаў у кузаве, схапіў вінтоўку ў байца i стрэліў. Немец закрычаў i ўпаў. Немцы, што спалі пры ўзбочыне, усхапіліся. Шафёр, лейтэнанты кінуліся бегчы пад стракатню стрэлаў. Шафёр з памочнікам уначы прыбеглі да сваіх, a лейтэнантаў няма. Мусіць, папаліся ў рукі немцаў.

Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Мінск (або ўсё ж такі Менск?) — горад з дваістай, няўлоўнай сутнасцю, бо яго аблічча пастаянна змяняецца: яго руйнавалі, перабудоўвалі, перадавалі з рук у рукі, ён гаварыў на самых розных мовах. Чалавек з ХІХ стагоддзя, апынуўшыся тут і цяпер, з цяжкасцю пазнаў бы Мінск, а нашы сучаснікі згубіліся б у горадзе канца ХІХ стагоддзя. У гэтым артыкуле паспрабуем перанесціся ў часе ды ўявіць сабе карціну дарэвалюцыйнага губернскага горада Менска з дапамогай самага моцнага каталізатара ўспамінаў — пахаў.
Кацярына Парыжаская
Чытаць артыкул