3 May 1982, Uładzimir Karatkievič | Wir.by

3 May 1982

Uładzimir Karatkievič

Uładzimir Karatkievič

+8. Шэра. Сёння хадзіў здымаць швы. Дзень то ўсміхаецца, то аблокі, ужо зусім летнія, клубастыя (менавіта «клубастыя», не ад рускага, а ад беларускага, г. зн. азадзістыя, круглыя і смачныя). Вельмі прыемна. На ліпах набухлі пупышкі. А ўчора было халоднае пекла: дождж, золь, ветрасек. Аднак знайшоў больш за 40 смарчкоў, яшчэ першых, нясмелых, маленькіх і чорных, як сушаныя грушкі. Ледзь вылезлі, і мала. Знайшоў бы і больш, але вока хворае і ад ветру, драбнасею-дажджу і іншых раскошаў слязіцца. А за кампанію і суседняе.

Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Мінск (або ўсё ж такі Менск?) — горад з дваістай, няўлоўнай сутнасцю, бо яго аблічча пастаянна змяняецца: яго руйнавалі, перабудоўвалі, перадавалі з рук у рукі, ён гаварыў на самых розных мовах. Чалавек з ХІХ стагоддзя, апынуўшыся тут і цяпер, з цяжкасцю пазнаў бы Мінск, а нашы сучаснікі згубіліся б у горадзе канца ХІХ стагоддзя. У гэтым артыкуле паспрабуем перанесціся ў часе ды ўявіць сабе карціну дарэвалюцыйнага губернскага горада Менска з дапамогай самага моцнага каталізатара ўспамінаў — пахаў.
Кацярына Парыжаская
Read the article