8 April 1982, Uładzimir Karatkievič | Wir.by

8 April 1982

Uładzimir Karatkievič

Uładzimir Karatkievič

Раніцай дзевяць градусаў. Неба няпэўнае. Ці то дождж абяцае, ці яшчэ нешта. Усё не растае снегавая гара (цяпер яна – лапічак ла грузавога пад’езда тэатра). І вось хадзіў па горадзе крыху, вярнуўся. Надвор’е пахмурнае, вось-вось пойдзе дождж. Каб не шчодрасць весняга святла – зусім бы восень.

Недзе перад прыцемкамі былі першыя ў гэтым годзе дзве маланкі недзе на поўдні. Без перуноў. А ноччу лінуў і сячэ зямлю хвосткі дождж, які, мабыць, з’есць увесь снег. З накрывак ліхтароў падаюць у нос светлымі іскрамі кроплі. Дождж моцны.

Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Мінск (або ўсё ж такі Менск?) — горад з дваістай, няўлоўнай сутнасцю, бо яго аблічча пастаянна змяняецца: яго руйнавалі, перабудоўвалі, перадавалі з рук у рукі, ён гаварыў на самых розных мовах. Чалавек з ХІХ стагоддзя, апынуўшыся тут і цяпер, з цяжкасцю пазнаў бы Мінск, а нашы сучаснікі згубіліся б у горадзе канца ХІХ стагоддзя. У гэтым артыкуле паспрабуем перанесціся ў часе ды ўявіць сабе карціну дарэвалюцыйнага губернскага горада Менска з дапамогай самага моцнага каталізатара ўспамінаў — пахаў.
Кацярына Парыжаская
Read the article