Прагноз надвор'я з Максімам Багдановічам | Wir.by
У класіка ёсць верш на кожную тэмпературу і на кожную пару. Пераканайцеся самі!
Прагноз надвор'я з Максімам Багдановічам

Прагноз надвор'я з Максімам Багдановічам

+100500.png

Ад спёкі пышуць дахі і асфальт,

На вулцы ўецца пыл, і грукаціць фурманка;

«Каробушку» пяе дзіцячы альт,

I надрываецца абрыдлая шарманка.

Хаця бы крышку часу адпачыць!

Мо на бульвар пайсці, сесць на далёкай лаўцы,

Здрамнуць, газету свежую купіць

I прачытаць усё да імені выдаўцы?

_35.png

Панурая, вялізная жывёла

Па шыры неба ў даль марудна праплывае.

Ўсё сціхла. Але вось паветра рассякае

Агністы меч і зіхаціць вясёла.

Ударыў ён – і грукат пракаціўся;

Мігае грозны меч, удары не сціхаюць,

І ўніз халодныя бічы крыві сцякаюць,

А людзі кажуць: гэта дождж праліўся.

+25.png

Так цёпла цэлы дзень было,

Што дзед — і той сцягнуўся з печы,

Ля рэчкі сеў, дзе больш пякло,

I грэў пад старай світкай плечы

+28.png

Мілая, згадай:

Веяла цёплай вясной,

I вішні цвілі.

Калыхнуў я галіну,—

 Белы цвет асыпаў нас.

+23.png

Дзесь у хмарах жывуць павукі, 

Што снуюць павучыну дажджа.

+17.png

Дробны дождж сячэ, ліецца;

Вецер злосна ў хату рвецца,

Ў полі стогнам аддаецца,

Стукне ў дзьверы і акно.

+10_1 (1).png

Напілася сонца са крыніц сцюдзёных, 

Усцягнула ў вышу з іх ваду, як пар; 

І, ўзляцеўшы шпарка па праменнях тонкіх,

Пар зрабіўся слічнай чарадою хмар.

+5_2.png

Дождж у полі і холад... Імгла...

Дзесь у вёсцы міргаюць агні.

Там, злякаўшысь, схавалась, лягла

Доля горкая ў чорным цяні.

+0.png

Чарнеецца сажаю вечар.

Дождж б’ецца аб хвалі ракі;

Гуляе, гудзе над ёй вецер,

Заводзіць, што ў полі ваўкі.

0.png

Замёрзла ноччу шпаркая крыніца;

Твая пара, зімовая нуда!

Цяпер няма ўжо руху ні сляда,

I нават зверху слоем снег лажыцца.

_10.png

У бубны дахаў вецер б'е.

Грыміць па ім, звініць, пяе.

Ўскіпела снежнае віно

І белай пенай мкне яно.

_15.png

Здароў, марозны, звонкі вечар!

Здароў, скрыпучы, мяккі снег!

Мяцель не вее, сціхнуў вецер,

I волен лёгкіх санак бег.

_20.png

Заскрыпеў снег сыпучы пад маімі нагамі,

І марозам калючым твар пякло ўсё крапчэй.

І, пануры, стамлёны, ўніз пайшоў я снягамі, –

Сонца там хоць і далей, але грэе цяплей!

Літаратура
Паэзія
Максім Багдановіч