12 June 1942, Ivan Mielež | Wir.by

12 June 1942

Ivan Mielež

Ivan Mielež

Ззаду засталіся Лісічанск, Верны, Трміна, Серго, Варашылаўск, Міхайлаўскае, многа вёсак, хутароў. З імі прайшлі i сотнi навеяных імі ўспамінаў. Зноў Варашылаўград, усё той жа, знаёмы. Толькі афішы на кінатэатрах змяніліся.

Стандартны гарадок. Зайшоў да знаёмых. Яны расказалі, што Вася (так рэкамендаваў сябе Цігрый Гаркуноў) паехаў на Маскоўскі напрамак,— папрасіўся туды. 3-га ліпеня паехаў Абрам. Я пакінуў для яго запіску ca сваім адрасам. Чугуноў, Кулакоў, Пацянкоў паехалі з Гаркуновым. «А Мікалай трапіў у партызаны»,— сказалі пра Аглуздзіна... Усе паехалі. Па ўсяму фронту, на ўсіх участках яго працуюць цяпер курсанты другой роты. Сябры-сябры. Зноў разышліся — не збярэш, толькі ў сэрцы пакінулі інчымлівую памяць. З кім давядзецца ўбачыцца?

Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Мінск (або ўсё ж такі Менск?) — горад з дваістай, няўлоўнай сутнасцю, бо яго аблічча пастаянна змяняецца: яго руйнавалі, перабудоўвалі, перадавалі з рук у рукі, ён гаварыў на самых розных мовах. Чалавек з ХІХ стагоддзя, апынуўшыся тут і цяпер, з цяжкасцю пазнаў бы Мінск, а нашы сучаснікі згубіліся б у горадзе канца ХІХ стагоддзя. У гэтым артыкуле паспрабуем перанесціся ў часе ды ўявіць сабе карціну дарэвалюцыйнага губернскага горада Менска з дапамогай самага моцнага каталізатара ўспамінаў — пахаў.
Кацярына Парыжаская
Read the article