28 кастрычніка 1942, Іван Мележ | Wir.by

28 кастрычніка 1942

Іван Мележ

Іван Мележ

У цэнтральным бюро даведак атрымаў адказы на мае запытанні.

Пытаў пра бацьку, маці, Алесю, Пакроўскага, Валачковіча. Не знайшоў нікога. Паведамілі толькi адрас Лізы Голад. Узбекская ССР, Бухарская вобласць, Кермінінскі раён, вёс. Хазара, калгас імя Сталіна. З ёй нехта Аркадзь Якаўлевіч. Сын, відаць? Напісаў ліст, з нецярплівасцю чакаю адказу. Яна ж была на радзіме ў апошнія дні. Я амаль страціў надзею знайсці родных. Маці, напэўна, пахавала i слёзы выплакала ўсе. Успамінаю ўсё, што было ў тым далёкім, быццам учора было. A ўжо больш трох гадоў не бачыў.

Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Мінск (або ўсё ж такі Менск?) — горад з дваістай, няўлоўнай сутнасцю, бо яго аблічча пастаянна змяняецца: яго руйнавалі, перабудоўвалі, перадавалі з рук у рукі, ён гаварыў на самых розных мовах. Чалавек з ХІХ стагоддзя, апынуўшыся тут і цяпер, з цяжкасцю пазнаў бы Мінск, а нашы сучаснікі згубіліся б у горадзе канца ХІХ стагоддзя. У гэтым артыкуле паспрабуем перанесціся ў часе ды ўявіць сабе карціну дарэвалюцыйнага губернскага горада Менска з дапамогай самага моцнага каталізатара ўспамінаў — пахаў.
Кацярына Парыжаская
Чытаць артыкул