17 жніўня 1982, Уладзімір Караткевіч | Wir.by

17 жніўня 1982

Уладзімір Караткевіч

Уладзімір Караткевіч

18℃. То сонца, то наплываюць хмары (рэдкай чародкай ці густой сцяною). А там і зноў на хвіліну сонца. Як бы ні скончылася тым, што ўчора: праліўным, нібы неба раздзерлася, дажджом. Сяджу, пакрысе працую. Праца нудная і ідзе з рыпеннем. Абрыдла ўжо гэтая мсціслаўская кніга. Не маё гэта амплуа.

Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Мінск (або ўсё ж такі Менск?) — горад з дваістай, няўлоўнай сутнасцю, бо яго аблічча пастаянна змяняецца: яго руйнавалі, перабудоўвалі, перадавалі з рук у рукі, ён гаварыў на самых розных мовах. Чалавек з ХІХ стагоддзя, апынуўшыся тут і цяпер, з цяжкасцю пазнаў бы Мінск, а нашы сучаснікі згубіліся б у горадзе канца ХІХ стагоддзя. У гэтым артыкуле паспрабуем перанесціся ў часе ды ўявіць сабе карціну дарэвалюцыйнага губернскага горада Менска з дапамогай самага моцнага каталізатара ўспамінаў — пахаў.
Кацярына Парыжаская
Чытаць артыкул