30 мая 1982, Уладзімір Караткевіч | Wir.by

30 мая 1982

Уладзімір Караткевіч

Уладзімір Караткевіч

+15. Солнце, но ветер, ветрено, и этот ветер довольно быстро несет облака, и они накипают, похожие на самых удивительных зверей и людей, низкие, разных оттенков. А в промежутках лазурь и гнется листва. Сегодня набрасываю черновик листа председателю Генеральной Ассамблеи ООН. Хотелось бы по-человечески, а не общие слова. Пишу по-русски и невольно в записи перешел на это. Жуткая речь инерция. Почитаешь, скажем, польскую книгу пару часов, сядешь за свое и вдруг на второй фразе с удивлением замечаешь, что пишешь «Ale ż z Jana świnia». И по-украински то же самое.

Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Чым пах дарэвалюцыйны Мінск?
Мінск (або ўсё ж такі Менск?) — горад з дваістай, няўлоўнай сутнасцю, бо яго аблічча пастаянна змяняецца: яго руйнавалі, перабудоўвалі, перадавалі з рук у рукі, ён гаварыў на самых розных мовах. Чалавек з ХІХ стагоддзя, апынуўшыся тут і цяпер, з цяжкасцю пазнаў бы Мінск, а нашы сучаснікі згубіліся б у горадзе канца ХІХ стагоддзя. У гэтым артыкуле паспрабуем перанесціся ў часе ды ўявіць сабе карціну дарэвалюцыйнага губернскага горада Менска з дапамогай самага моцнага каталізатара ўспамінаў — пахаў.
Кацярына Парыжаская
Чытаць артыкул